by Choć taki ranking mógłby sobie ułożyć każdy z nas, to spróbowaliśmy zebrać w jedno miejsce różne opinie i różne typy. W ten sposób powstał nasz ranking 10 najlepszych polskich komedii.
Miejsce 10. „Kiler”
Film Juliusza Machulskiego z 1997 roku szturmem wbił się na listę polskiej klasyki. Wartka akcja, świetne kreacje aktorskie, kultowe dialogi. Trudno nawet powiedzieć, co w tym filmie jest najlepszego – czy to doskonała rola Jerzego „Komisarza Ryby” Stuhra, niezapomniane teksty Janusza „Siary” Rewińskiego czy błyskotliwa gra Cezarego „Kilera” Pazury.
Miejsce 9. „Hydrozagadka”
Tak absurdalnej komedii chyba nie było wcześniej, ani później w polskim kinie. W 1970 roku to był prawdziwy precedens, ale może właśnie dzięki temu ten film już na zawsze trafił na listy najlepszych polskich filmów. I pamiętajcie – gdyby nie As, w Polsce zabrakłoby wody 😉
Miejsce 8. „CK Dezerterzy”
Jan „Kania” Kaniowski, a właściwie Marek Kondrat, to postać kultowa w polskiej kinematografii. Akcja filmu toczy się tuż przed rozpadem Austro-Węgier i splata w jednym miejscu losy Polaka, Żyda i Węgra. Śmietanka polskiego aktorstwa ze wspomnianym Kondratem oraz Wojciechem Pokorą czy Zbigniewem Zapasiewiczem to gwarancja sukcesu.
Miejsce 7. „Nie lubię poniedziałku”
Kto z nas lubi poniedziałki? Jest ktoś taki??!! To główny wątek, wokół którego toczy się akcja filmu z 1971 roku. Gagi i absurdy, zwroty akcji i niezapomniane dialogi. Ta polska komedia jak w soczewce zbiera szarą rzeczywistość PRL.
Miejsce 6. „Chłopaki nie płaczą”
To kino trochę młodszego pokolenia. Kultowymi tekstami z tego filmu żyli wszyscy. Chyba każdy słyszał o bunkrach, o sweterku z gruszką czy o panu, który nazywał się Jarosław Psikuta (bez „s”). Polska komedia z gangsterską historyjką od 2000 roku wciąż rozśmiesza kolejne pokolenia.
Miejsce 5. „Seksmisja”
Futurystyczny film, którego akcja toczy się w 2044 roku. (Skądinąd to bardzo ciekawe, że już „niedługo” doczekamy tych czasów). Oby tylko ta prawdziwa rzeczywistość była lepsza niż filmowa 😉 Seksmisja opowiada historię, gdy na świecie pozostało przy życiu tylko dwóch mężczyzn, a całe życie toczy się w podziemnych miastach. Brzmi strasznie, ale jest niesamowicie śmiesznie.
Miejsce 4. „Poszukiwany, poszukiwana”
Za rolę główną Wojciech Pokora powinien dostać Oscara. Wiele osób twierdzi, że Stanisław Maria Rochowicz / Marysia to jego rola życia. Film obfituje w zwroty akcji, a jego zakończenie… No dobrze, nie zdradzimy nic, to trzeba obejrzeć.
Miejsce 3. Trylogia „Sami swoi”
Na trylogię Sylwestra Chęcińskiego składają się „Sami swoi” (1967 r.), „Nie ma mocnych” (1974 r.) oraz „Kochaj albo rzuć” (1977 r.). Losy rodzin Kargulów i Pawlaków przedstawione są od momentu ich przesiedlenia po wojnie i związanych z tym perypetii. Trudno powiedzieć, czy w polskim kinie była lepsza para niż Wacław Kowalski (Kazimierz Pawlak) i Władysław Hańcza (Władysław Kargul).
Miejsce 2. „Rejs”
Marek Piwowski wyreżyserował film kultowy, a Stanisław Tym, Zdzisław Maklakiewicz i Jan Himilsbach stworzyli kultowe kreacje. Tego filmu nie da się opowiedzieć. Trzeba go zobaczyć, aby zrozumieć jak dialogi, gra aktorska (w tym wielu amatorów-naturszczyków), scenografia czy plenery tworzą jedną, prześmieszną całość.
Miejsce 1. „Miś”
Cytatami z tego filmu można by obdzielić cały ten ranking, ba, pewnie nawet ranking 20-tu czy 30-tu filmów. Ten film jest jednym wielkim kultowym cytatem. A Stanisław Tym rolą główną zapisał się już na zawsze w annałach polskiej kinematografii. Absolutny top! Nie ma lepszej komedii niż to cudo stworzone przez Stanisława Bareję.
Nagroda specjalna: „Dzień Świra”
Czy „Dzień Świra” jest komedią? Tragikomedią? Dramatem? Co by nie powiedzieć i jak by go nie sklasyfikować, „Dzień Świra” to dzieło. Trudno go nam jednak umieścić w rankingu komedii. Choć jest śmieszny, a niektóre dialogi weszły do polskiego kanonu, to jednak tragizm filmu nie pozwala nam wrzucić go do tego samego worka, co „Sami swoi” czy „Seksmisja”.
Last Updated 8 lutego, 2023
